Τα παιδιά μαθαίνουν ποιες συμπεριφορές θεωρεί η κοινωνία σωστές ή λάθος, ταυτόχρονα με τη διαδικασία μάθησης των βασικών κοινωνικών ρόλων, της θέσης τους στην κοινωνία και της αίσθησης της ταυτότητάς τους.
Όλοι οι γονείς προσδοκούν από τα παιδιά τους, όχι μόνο να μάθουν τις κατάλληλες κοινωνικές συμβάσεις, αλλά και να τις ακολουθούν πρόθυμα, χωρίς να χρειάζεται να τα επιτηρούν συνεχώς.
Επειδή τα παιδιά, γενικά, ταυτίζονται και θέλουν να ευχαριστούν τους ανθρώπους που βρίσκονται δίπλα τους, αλλά και να τους μοιάζουν, ο τρόπος με τον οποίο οι άνθρωποι αυτοί ανταποκρίνονται στη συμπεριφορά τους, δίνει στα παιδιά τις πρώτες ιδέες περί «σωστού» και «λάθους».
Σύμφωνα με τον Piaget, οι πεποιθήσεις των παιδιών αναπτύσσονται από την εμπειρία των «απαγορεύσεων» που τους θέτουν οι ενήλικες. Αυτή είναι η λεγόμενη ετερόνομη ηθική και είναι αποκλειστικά η ηθική του καθήκοντος και της ετερονομίας. Το παιδί δέχεται από τον ενήλικα διάφορες εντολές, στις οποίες πρέπει να ανταποκριθεί. Όταν ανταποκρίνεται και συμπεριφέρεται κατάλληλα, ακολουθεί θετική ενίσχυση από τον ενήλικα, επισημαίνοντας ό,τι έκανε σωστά. Σε αντίθετη περίπτωση, ο ενήλικας εξηγεί τον τρόπο που περίμενε να ανταποκριθεί το παιδί, έτσι ώστε να τον ακολουθήσει την επόμενη φορά.
Μέσα από την ενίσχυση και την ανατροφοδότηση του ενήλικα, το παιδί μαθαίνει να συμπεριφέρεται κατάλληλα και σύμφωνα με τις κοινωνικές συμβάσεις, δημιουργώντας ταυτόχρονα ηθικούς συλλογισμούς. Μαθαίνει δηλαδή να αναγνωρίζει την εκάστοτε περίσταση και να ρυθμίζει κατάλληλα τη συμπεριφορά του.
Καθώς τα παιδιά μεγαλώνουν, αρχίζουν να συναναστρέφονται με συνομηλίκους τους σε καταστάσεις που δεν ελέγχονται άμεσα από ενήλικες. Σε αυτή τη φάση, η ετερόνομη ηθική δίνει τη θέση της στην αυτόνομη ηθική. Η ηθική αυτή βασίζεται στην πεποίθηση ότι οι κανόνες και οι κοινωνικές συμβάσεις είναι αυθαίρετες συμφωνίες, που μπορούν να αλλάξουν αν συμφωνήσουν όσοι υπόκεινται σε αυτούς. Έτσι, τα παιδιά τροποποιούν τη συμπεριφορά τους, ανάλογα την περίσταση, αλλά, πλέον, ανάλογα και με το ποιον έχουν απέναντί τους και τη μεταξύ τους σχέση.
Η γνώση των κανόνων και της κατάλληλης συμπεριφοράς είναι δύο σημαντικές διαδικασίες για την κοινωνικοποίηση και την ανάπτυξη της προσωπικότητας των παιδιών. Παρ’ όλα αυτά, αν το παιδί δεν καταφέρνει να ρυθμίζει τη συμπεριφορά του, η κοινωνικοποίηση δεν μπορεί να είναι επιτυχής. Για τον λόγο αυτό, επιδιώκουμε στα παιδιά την ανάπτυξη της ικανότητας της αυτορρύθμισης.
Ενημερωθείτε σήμερα!
Όσο πιο νωρίς ανιχνευθεί µια δυσκολία τόσο πιο εύκολη και αποτελεσματική θα είναι η αντιμετώπισή της.
Κλείστε ραντεβού
