- 9 Ιουλίου 2024
- 19:34
- Άρτεμις Φουντή
Η χρήση της πιπίλας είναι αρκετά διαδεδομένη κατά τη διάρκεια της νεογνικής περιόδου, καθώς ηρεμεί και ανακουφίζει τα βρέφη από διάφορους πόνους ή ενοχλήσεις. Ωστόσο, όσο το μωρό μεγαλώνει και, συγκεκριμένα, μετά το πρώτο έτος της ηλικίας του, καλό θα ήταν να αρχίζουμε τον περιορισμό της, διότι, η παρατεταμένη χρήση της, μπορεί να έχει αρνητικές επιδράσεις στην υγεία, αλλά και την ομιλία του.
Αρχικά, η συνεχόμενη χρήση της πιπίλας, μπορεί να οδηγήσει σε καθυστέρηση της παραγωγής ομιλίας. Καθώς το στόμα του βρέφους είναι συνεχώς καλυμμένο, επαναπαύεται στην κίνηση του πιπιλίσματος και, έτσι, δεν προσπαθεί να επαναλάβει ήχους, συλλαβές ή λέξεις που ακούει. Συνεπώς, η διαδικασία του βαβίσματος, που αποτελεί την έναρξη της ομιλίας, είναι αρκετά περιορισμένη, με αποτέλεσμα να μην υπάρχει η αναμενόμενη ανάπτυξη.
Ένας άλλος λόγος που μπορεί να παρατηρηθεί αυτό, είναι εξαιτίας των λοιμώξεων του μέσου ωτός (ωτίτιδες). Αυτό συμβαίνει, διότι, με τη χρήση της πιπίλας, μπορεί να μεταφερθεί υγρό από το στόμα στο αυτί και να προκληθεί μόλυνση. Εάν, λοιπόν, οι ωτίτιδες συμβαίνουν συχνά, τότε επηρεάζεται η ακοή του παιδιού, η οποία είναι ύψιστης σημασίας για τη σωστή παραγωγή των λέξεων και την έναρξη της ομιλίας.
Πέρα από δυσκολίες που εντοπίζονται στο αρχικό στάδιο της ομιλίας, η κατάσταση γίνεται πιο δύσκολη, όταν αρχίζουν να εμφανίζονται στη στοματική κοιλότητα τα δόντια του παιδιού. Η αλήθεια είναι ότι, μετά τους 14 μήνες, η πιπίλα μπορεί να οδηγήσει σε κακή σύγκλειση της άνω και κάτω γνάθου, καθώς το παιδί μαθαίνει να σπρώχνει με τη γλώσσα του τα πάνω δόντια. Αυτό, έχει ως αποτέλεσμα η άνω και κάτω γνάθος να μην εφάπτονται σωστά μεταξύ τους, διότι προεξέχουν τα πάνω δόντια. Η κακή αυτή σύγκλιση οδηγεί, συνήθως, σε αρθρωτικές δυσκολίες, καθώς δεν μπορούν να παραχθούν σωστά τα φωνήματα, στα οποία είναι απαραίτητη η συμμετοχή των δοντιών. Τα πιο συνηθισμένα είναι τα: /s/, /z/, /θ/, /f/ και /v/.
Προκειμένου, λοιπόν, να αποφύγουμε πιθανά προβλήματα, καλό θα ήταν ο χρόνος που χρησιμοποιείται η πιπίλα από το παιδί να αρχίζει να μειώνεται σταδιακά, όσο μεγαλώνει, έτσι ώστε να μην του είναι δύσκολος ο αποχωρισμός από αυτή. Για αρχή, θα βοηθούσε να μην υπάρχει σε κάποιο εμφανές σημείο, ώστε να μην τη βλέπει και να μην έχει εύκολη πρόσβαση σε αυτή. Εμείς, από τη δική μας πλευρά, μπορούμε να του τη δίνουμε μόνο κατά τη διάρκεια του ύπνου ή όταν την έχει πραγματικά ανάγκη. Επίσης, εάν βλέπουμε ότι το παιδί ζορίζεται να την αποχωριστεί, θα βοηθούσε να δημιουργούσαμε μια δική μας ιστορία, μέσα από την οποία θα του εξηγήσουμε ότι, αφού είναι πλέον αρκετά μεγάλο το ίδιο και δεν τη χρειάζεται, θα μπορούσε να τη χαρίσει στον ήρωα της ιστορίας μας, που την έχει περισσότερο ανάγκη.
Επομένως, κατανοούμε ότι η πιπίλα μπορεί να επηρεάσει την ανάπτυξη ομιλίας του παιδιού, εάν δεν χρησιμοποιείται με μέτρο. Γι’ αυτό είναι σημαντικό να είμαστε ενήμεροι για τους πιθανούς κινδύνους και να διαχειριζόμαστε τη χρήση της. Η ισορροπία μεταξύ της ανακούφισης που του δίνει και της παραγωγής της ομιλίας, είναι το κλειδί για τη σωστή ανάπτυξή του.
Ενημερωθείτε σήμερα!
Όσο πιο νωρίς ανιχνευθεί µια δυσκολία τόσο πιο εύκολη και αποτελεσματική θα είναι η αντιμετώπισή της.
Κλείστε ραντεβού