Tι είναι το TEACCH (Treatment Εducation of Autistic and Communication handicapped Children)
Το πρόγραμμα Teacch δημιουργήθηκε από τον Eric Schopler το1972 στην Ψυχιατρική Σχολή του Πανεπιστημίου της Βόρειας Καρολίνας των ΗΠΑ ως συνέχεια μίας ερευνητικής δουλειάς, που είχε αρχίσει από το 1966
Η εν λόγω μέθοδος τονίζει την ανάγκη για παροχή δομημένης εκπαίδευσης, ώστε να δημιουργηθεί ένα προβλέψιμο περιβάλλον, το οποίο βοηθά το παιδί να κινείται και να λειτουργεί με ασφάλεια κατά την εκπόνηση των δραστηριοτήτων του. Είναι γνωστό, άλλωστε, ότι το αυτιστικό παιδί δυσκολεύεται να θέσει κανόνες που να του επιτρέπουν τον κατάλληλο προσανατολισμό του στο καθημερινό συγκείμενο. Η καθημερινότητα του φαίνεται πολύ απρόβλεπτη και ακόμη και μικρές αλλαγές είναι ικανές να του προκαλέσουν συναισθήματα άγχους, σύγχυσης και αποδιοργάνωσης. Αυτό που χρειάζεται, συνεπώς, είναι ένα σταθερό περιβάλλον.
Επιπλέον, η μέθοδος TEACCH στηρίζεται στην οργάνωση ατομικών χώρων εργασίας, στην χρήση οπτικών βοηθημάτων (όπως φωτογραφίες, αντικείμενα και λίστες, λόγω των δυσκολιών ακουστικής επεξεργασίας πληροφοριών που αντιμετωπίζουν τα παιδιά), την εξατομίκευση του διδακτικού προγράμματος μέσω της δημιουργίας ατομικών ημερήσιων προγραμμάτων αλλά και την ανάπτυξη ομαδικών δραστηριοτήτων για την ενίσχυση της κοινωνικής αλληλεπίδρασης. Κεντρική ιδέα του προγράμματος είναι ότι ο αυτισμός αποτελεί μια αναπτυξιακή διαταραχή, η οποία δύναται να αντιμετωπιστεί αποτελεσματικά μέσω μιας ψυχο-εκπαιδευτικής προσέγγισης, η οποία επικεντρώνεται στην αξιολόγηση όλων των πτυχών τόσο του ατόμου όσο και του περιβάλλοντός του και εφαρμόζεται από τη νηπιακή έως την ενήλικη ζωή του.
Στο επίκεντρο, λοιπόν, του προγράμματος τοποθετείται το κάθε παιδί ως ξεχωριστή μονάδα με τις δικές του ατομικές ανάγκες, στις οποίες προσαρμόζεται η παρέμβαση ώστε να έχει επιτυχή έκβαση. Μάλιστα, η υπεροχή του TEACCH συγκριτικά με άλλα προγράμματα πηγάζει από την παραδοχή πως τα παιδιά με αυτισμό διαφέρουν ως προς τα χαρακτηριστικά τους χωρίς ωστόσο να κρίνονται ως κατώτερα από όλα τα υπόλοιπα. Προωθεί, κατά συνέπεια, την ισότητα και το δικαίωμα όλων των παιδιών στην εκπαίδευση και υποστηρίζει την πλήρη κοινωνική ένταξη ατόμων με αυτισμό. Από όλα τα παραπάνω γίνεται κατανοητό ότι δεν αποσκοπεί στη θεραπεία του αυτισμού, αλλά στην ανάπτυξη και ενίσχυση των επικοινωνιακών δεξιοτήτων του παιδιού, ώστε αυτό σταδιακά να καταστεί αυτόνομο και ανεξάρτητο για να ενταχθεί στην κοινωνία.
