Άρθρα

Τα παιδιά, μεγαλώνοντας, αναπτύσσουν κάποια στιγμή τη δεξιότητα να ντύνονται μόνα τους. Τότε, επιθυμούν περισσότερη ανεξαρτησία για να νιώθουν ότι μπορούν και μόνα τους να αποφασίζουν τι θα φορέσουν. Πότε πρέπει να τα αφήσουμε όμως να επιλέξουν μόνα τους και πότε να επιμείνουμε σε αυτό που λέμε εμείς; Τις χειμωνιάτικες μέρες, μπορεί να ακούσετε πολλές φορές το παιδί σας να λέει: «Όχι μπουφάν!». Τέτοιες στιγμές, μην δείτε την άρνηση του παιδιού σαν απειλή απέναντι στον ρόλο σας, αλλά σαν μία στιγμή αποτίμησης της ανεξαρτησίας του. Σίγουρα αγχώνεστε ότι το παιδί …

Ο ύπνος είναι η κατάσταση διαφορετικής συνειδητότητας (προσωρινή απώλεια συνείδησης) και έχει ως στόχο την μεταβολική επανόρθωση του εγκεφάλου. Κατά τη διάρκεια του ύπνου ενός παιδιού, ο εγκέφαλός του αποθηκεύει τα δεδομένα που δέχτηκε την προηγούμενη μέρα και προετοιμάζεται για την επόμενη, ακριβως με αυτό το μηχανισμό ηβραχυπρόθεσμη μνήμη θα γίνει μακροπρόθεσμη.Σύμφωνα με μελέτες, ο σωστός ύπνος βελτιώνει τη μάθηση, ενισχύει τις δεξιότητες της προσοχής, της μνήμης και βοηθάει στην ανάπτυξη του οργανισμού. Η μελατονίνη είναι η ορμόνη, η οποία ρυθμίζει τον ύπνο του ανθρώπου. Στα βρέφη, η μελατονίνη ρυθμίζεται …

Ένα παιδί που εκπαιδεύεται στην χρήση της τουαλέτας, κατά το τελευταίο στάδιο της εκπαίδευσης, ίσως παρουσιάσει νυχτερινή ενούρηση. Αυτό είναι κάτι αναμενόμενο, διότι μέχρι να «εγκατασταθούν» αυτά τα νέα δεδομένα στον εγκέφαλο του παιδιού, χρειάζεται χρόνος και το κάθε παιδί έχει το δικό του χρόνο κατάκτησης. Η νυχτερινή ενούρηση, αρχίζει να μας ανησυχεί όταν συνεχίζει να εμφανίζεται σε ένα παιδί άνω των 5 ετών και όταν διαρκεί για πάνω από 3 μήνες, με συχνότητα 1 φορά την εβδομάδα. Η κληρονομικότητα είναι ο πιο συχνός λόγος της νυχτερινής ενούρησης, καθώς έχουν …

Μικρόβια… Μια λέξη που αγχώνει όλους τους γονείς, μόνο στο άκουσμά της. Πώς μπορούμε να μάθουμε στα παιδιά μας να προστατεύονται από τα μικρόβια και να μην τα μοιράζονται; Τους μαθαίνουμε να μοιράζονται τα πράγματά τους με άλλους, αλλά αυτό δεν ισχύει για τα μικρόβια… Το πρώτο βήμα, είναι να τους εξηγήσουμε πως τα μικρόβια είναι τόσο μικρά, που δεν μπορούμε να τα δούμε. Παρ’ όλα αυτά, μπορούν να μας κάνουν να αρρωστήσουμε. Πρέπει να καταλάβουν επίσης, πως τα μικρόβια υπάρχουν παντού. Στον αέρα, στο νερό, στο φαγητό, στο σώμα …

Σίγουρα όλοι έχουμε ακούσει ένα παιδί να ρωτάει τον μπαμπά ή τη μαμά του: «Να παίξω λίγο με το κινητό σου;». Και σίγουρα έχουμε δει ποικίλες αντιδράσεις από τους ενήλικες. Τι σκέφτεται εκείνη την ώρα το παιδί; «Βαριέμαι. Η μαμά μου είπε να περιμένω στη θέση μου.» «Δεν έχει κάποιο άλλο παιδάκι εδώ που είμαστε για να παίξω.» «Είναι πολύ ενδιαφέρον να παίζω με το κινητό του μπαμπά, γιατί έχει πολλά χρώματα, πολλές εικόνες. Μου αρέσουν οι εικόνες!» Τι σκέφτονται εκείνη την ώρα οι γονείς; «Ας πάρει για λίγο το …

Το αναθρέψαμε με μεγάλες προσδοκίες… Προσέξαμε πάρα πολύ. Έμαθε να εκφράζεται και να μιλάει πολύ σωστά… Έχει πολύ καλό λεξιλόγιο και οι γνώσεις του ξεπερνούν τις αναμενόμενες για την ηλικία του… Όλοι λένε τα καλύτερα γι’ αυτόν… Γιατί όμως βρίζει; Τα «άσχημα» λόγια, είναι τα λόγια που συνήθως λέμε με μεγάλη ένταση, ιδιαίτερο ύφος και συνήθως κρύβουν μια συναισθηματική φόρτιση, η οποία γίνεται αντιληπτή από τα παιδιά. Τα μικρά παιδιά, έχοντας ως πρότυπο τους ενήλικες, μιμούνται τις πράξεις και τις λέξεις μας, χωρίς να τις φιλτράρουν, με αποτέλεσμα να μιμούνται …

«Βία», μια λέξη που φοβόμαστε…   Η βία είναι μέρος της καθημερινότητας μας. Παρακολουθούμε βία στην τηλεόραση, στον κινηματογράφο, στα βιντεοπαιχνίδια. Την παρατηρούμε στη συμπεριφορά των άλλων, μπορεί και να την ζούμε από πρώτο χέρι. Ακόμη, πολλά παιδιά, δυστυχώς, είναι θύματα σωματικής και λεκτικής βίας. Γι’ αυτό, είναι σημαντικό να μάθουμε στα παιδιά μας ότι η βία ποτέ δε βγαίνει σε καλό. Ένα παιδί μπορεί να κάνει με τα χέρια του διασκεδαστικά και εποικοδομητικά πράγματα για να τιθασεύει τα έντονα συναισθήματα θυμού ή ζήλιας, βρίσκοντας εναλλακτικές λύσεις όταν του έρχεται …

Τα παιδιά ζουν σε έναν κόσμο, στον οποίο νιώθουν πως οι μεγάλοι τους λένε συνέχεια τι να κάνουν. Στην ηλικία των 2-3 ετών το παιδί σας πιστεύει ότι ο κόσμος στρέφεται γύρω από αυτό. Επιπλέον, η γλωσσική του ανάπτυξη αναπτύσσεται ραγδαία σε αυτήν την ηλικία και αυτό σημαίνει πως τώρα έχει αρχίσει να συνθέτει φράσεις των τριών λέξεων, με αποτέλεσμα να είναι σε θέση να δίνει εντολές. Αυτό του δίνει την ευκαιρία να εκφράζει αυτό που θέλει, να απαιτεί και να περιμένει να δει αν εσείς θα ανταποκριθείτε στις επιθυμίες του. Κάποιες …

O Kahlil Gibran στον προφήτη έγραψε κάτι πολύ εύστοχο « τα παιδιά σας δεν είναι δικά σας παιδιά, είναι οι γιοι και οι κόρες της λαχτάρας της ζωής για τον εαυτό της. Έρχονται μέσα από εσάς αλλά όχι από εσάς και παρόλο που είναι μέσα σας δεν σας ανήκουν, μπορείτε να τους δώσετε την αγάπη σας αλλά όχι την σκέψη σας γιατί έχουν τις δίκες τους σκέψεις. Μπορείτε να στεγάσετε το σώμα τους αλλά όχι και την ψυχή τους, γιατί η ψυχή τους κατοικεί στο σώμα του αύριο που εσείς …

Κατά την ανάπτυξη των παιδιών, θα υπάρξει μία περίοδος που ίσως αρχίσουν να κάνουν πείσματα. Αυτή η περίοδος είναι φυσιολογική και τη διανύουν κάπου στην ηλικία των δύο ετών. Τα ξεσπάσματα αυτά, πολλές φορές είναι έντονα και δυσάρεστα, τόσο για τους γονείς, όσο και για το ίδιο το παιδί. Τότε είναι που χρειάζεται να παρέμβουν οι γονείς για να βοηθήσουν την κατάσταση. Όταν ένα παιδί κάνει πείσματα, οφείλεται συνήθως στο αίσθημα αναστάτωσης (άγχος) ή απογοήτευσης που μπορεί να βιώνει εκείνη τη στιγμή (δεν έγινε το χατίρι του). Σε κάθε περίπτωση, …

Κάποτε, ένας βασιλιάς ζήτησε απ’ όλους τους υπηκόους στο βασίλειό του να φτιάξουν ψωμί και ανακοίνωσε πως εκείνος που θα έφτιαχνε το καλύτερο, θα γινόταν πλούσιος, αφού θα του χάριζε αμύθητα πλούτη. Όλοι τότε άρχισαν να ζυμώνουν, και ολόκληρο το βασίλειο μοσχοβόλησε από τους φούρνους, που έψηναν, με την ελπίδα των ανθρώπων να γίνουν πλούσιοι. Από την επομένη κιόλας, άρχισε η παρέλαση στο παλάτι, μα όσα ψωμιά κι αν δοκίμαζε ο βασιλιάς, κατέληγε να λέει λυπημένος πως κανένα, παρ’ όλη την τέχνη που έβαλε ο φούρναρης ή ο σπιτονοικοκύρης, δεν …

Αυτό που θα σας διηγηθώ, συνέβη πραγματικά. Σε ένα ειδικό σχολείο για παιδιά που έπασχαν από σύνδρομο Ντάουν, οργανώθηκε την άνοιξη μια ημέρα ολυμπιακών αγωνισμάτων. Όλοι οι μαθητές πήραν μέρος σε κάποιο αγώνισμα, πολλοί δε, σε περισσότερα από ένα. Η τελετή λήξης θα γινόταν στο κεντρικό γήπεδο του σχολείου, όπου θα έτρεχαν μια κούρσα εκατό μέτρων μπροστά στους γονείς και τους προσκεκλημένους. Υπάρχουν δέκα δρομείς ηλικίας 8 έως 12 χρόνων. Ο καθηγητής φυσικής αγωγής μαζεύει τα παιδιά λίγα λεπτά πριν και, μιλώντας τους όπως πρέπει ως εκπαιδευτικός, τους λέει: «Παιδιά, …