Άρθρα

Η μητέρα τους είχε φύγει από νωρίς το πρωί και τα είχε αφήσει στη Μαρία, μια νέα την οποία έπαιρνε κάποιες φορές για λίγες ώρες προκειμένου να τα προσέχει. Όταν ο φίλος της κοπέλας τηλεφώνησε για να της προτείνει μια βόλτα με το καινούργιο του αυτοκίνητο, η Μαρία δεν δίστασε και πολύ. Άλλωστε, τα παιδιά κοιμούνταν όπως κάθε απόγευμα, και δεν θα ξυπνούσαν πριν τις πέντε. Προνόησε να κλειδώσει την πόρτα του δωματίου και φύλαξε το κλειδί στην τσέπη της. Δεν ήθελε να διακινδυνέψει να ξυπνούσε ο Πάντσο και να …

Όλοι μαθαίνουμε πολλά πράγματα από τα παιδιά μας, έτσι κι εγώ. Κάθε μέρα με βοηθάνε να ανοίγω την καρδιά μου και μου δίνουν πολλά μαθήματα για τη δύναμη του απλού. Κάπως έτσι, φθάνω σε μια  πρόσφατη μικρή ιστορία με τις κόρες μου. Πριν από ένα μήνα, στα πλαίσια ενός συνεδρίου που είχα προγραμματίσει να παρακολουθήσω στην Αθήνα, αποφασίσαμε να ταξιδέψουμε όλη η οικογένεια για να γιορτάσουμε παράλληλα τα γενέθλια των κοριτσιών. Ήταν το πρώτο τους ταξίδι στην πρωτεύουσα και ήταν πολύ ενθουσιασμένες γι’ αυτό. Έτσι λοιπόν τριγυρίσαμε στην Πλάκα και …

Κάθε χρόνο τέτοια εποχή, αναμένοντας την πιο όμορφη γιορτή του χρόνου, διαβάζω στο γιο μου αποσπάσματα από τη χριστουγεννιάτικη ιστορία του Ντίκενς. Τώρα στέκομαι στη σκηνή που μπαίνει ο ανιψιός του Σκρουτζ στο κατάστημα του θείου του και, γεμάτος χαρά και ευγνωμοσύνη, εκφράζοντας το πνεύμα των ημερών, προσφέρει τις ζεστές ευχές του για καλά χριστούγεννα. Οι ευχές, όμως συναντούν απέναντι τους ένα παγερό τείχος, ένα τείχος φτιαγμένο από αριθμούς, λογαριασμούς και υπολογισμούς. Μία ψύχρα που αναδύεται από κάθε λέξη του Σκρουτζ, μία άψυχη ζωή που έκλεισε από έξω κάθε ελπίδα …

Και τότε εμφανίστηκε η αλεπού. «Καλημέρα» είπε η αλεπού. «Καλημέρα» είπε ευγενικά ο μικρός πρίγκιπας, που γύρισε αλλά δεν είδε τίποτα. «Εδώ είμαι» είπε η φωνή, «κάτω απ’ τη μηλιά…» «Τι είσαι εσύ;» είπε ο μικρός πρίγκιπας. «Είσαι πολύ όμορφη…» «Είμαι μια αλεπού» είπε η αλεπού. «Έλα να παίξουμε» της πρότεινε ο μικρός πρίγκιπας. «Είμαι πολύ λυπημένος…» «Δεν μπορώ να παίξω μαζί σου» είπε η αλεπού. «Δεν είμαι εξημερωμένη». «Α, συγγνώμη!» έκανε ο μικρός πρίγκιπας. Μα, αφού το σκέφτηκε, πρόσθεσε: «Τι θα πει “εξημερωμένη”;» «Δεν είσαι από δω» είπε η …

Μια φορά και έναν καιρό ήταν ένας κοινός άνθρωπος, ο οποίος εργάζονταν ως θυρωρός σε ένα πορνείο. Δεν υπήρχε σε όλο το χωριό πιο κακόφημη και πιο κακοπληρωμένη δουλειά απ΄αυτή του θυρωρού σε πορνείο. Όμως, τι άλλο να έκανε ο άνθρωπος; Πράγματι, ποτέ δεν έμαθε να γράφει και να διαβάζει, ούτε ήξερε άλλη δουλειά ή τέχνη. Στην πραγματικότητα, ήταν σε εκείνη τη θέση, επειδή ο πατέρας του ήταν θυρωρός του πορνείου πριν απ’ αυτόν, και πιο πριν ο πατέρας του πατέρα του. Για δεκαετίες το πορνείο περνούσε από γονείς σε …

Η «κυρία με τα μπισκότα», ήταν η ηρωίδα μιας ιστορίας που είχα ακούσει, πολλά χρόνια πριν. Την είχα ξεχάσει, αλλά επειδή μου είχε κάνει πολύ εντύπωση, είχε μείνει κάπου μέσα μου γραμμένη και όταν είδα μια  κυρία δίπλα μου στο δρόμο να ταΐζει με μπισκότα της δυο αδέσποτα, την έφερα στην επιφάνεια. Κάποιο απόγευμα, μια νεαρή όμορφη κυρία, με έναν αέρα κάπως υπεροπτικό,  περίμενε την πτήση της στην αίθουσα αναμονής ενός μεγάλου αεροδρόμιου.  Επειδή το αεροπλάνο της είχε καθυστέρηση, αποφάσισε εκνευρισμένη να αγοράσει ένα βιβλίο για να περάσει η ώρα, κι …

Το παιδί με Διαταραχή Ελλειμματικής Προσοχής – Υπερκινητικότητας (ΔΕΠ-Υ) Ζωηρό ή υπερκινητικό; Τα τελευταία χρόνια η ζωηράδα ενός παιδιού δε φαντάζει τόσο χαριτωμένη και αθώα στα μάτια των γονέων, τουλάχιστον όχι όσο παλαιότερα. Πλέον, πολλοί γονείς θα αναρωτηθούν αν η σωματική ενέργεια του παιδιού τους, η έλλειψη συγκέντρωσης που επιδεικνύει, ή ακόμη, η παρορμητικότητα με την οποία φέρεται κάποιες φορές χωρίς να υπολογίζει τις συνέπειες, είναι στα πλαίσια του «φυσιολογικού». Η σύγχυση των γονέων εντείνεται ακόμα περισσότερο στην περίπτωση που προκύψουν δυσκολίες με τη σχολική μάθηση και ο δάσκαλος ή …

Η λογοτεχνία όπως και η καθημερινή ζωή βρίθει από ιστορίες ανθρώπων που μεταχειρίζονται τους άλλους με ανυπόφορο τρόπο, σαν να είναι παιδιά τους. Άντρες, γυναίκες, φίλοι, αφεντικά, γείτονες παρεξηγούν το ρόλο τους και θεωρούν πως δικαιούνται να συμπεριφέρονται στον πλησίον τους, όπως στο παιδί τους, με αποτέλεσμα, σχεδόν πάντα, ο παθών να αποφεύγει τον θύτη. Στο βιβλίο «Εκπαιδεύοντας τους γονείς», ο ειδικός παιδαγωγός Αλεξ Τζ. Πάκερ προτείνει μια άσκηση που μοιάζει να σχεδιάστηκε για να εξηγήσει αυτήν την κατάσταση.  Φανταστείτε ότι ένα ζευγάρι φίλων σας καλεί σπίτι του για φαγητό.  Όμως, αντί …