Ο τρόπος με τον οποίο οι γονείς ανατρέφουν τα παιδιά τους, τους ασκεί μόνιμες επιδράσεις και σημαντικές επιρροές που τους ακολουθούν σ’ όλη τους τη ζωή. Αρκετοί αναπτυξιακοί ψυχολόγοι έχουν προσπαθήσει να αναδείξουν τη σχέση ανάμεσα στα γονεϊκά στυλ ανατροφής και την ανάπτυξη του παιδιού. Συγκεκριμένα, έχουν εντοπιστεί 4 στυλ γονεϊκής μέριμνας, που πρόκειται να αναλυθούν ακολούθως.
Ένα πρώτο στυλ γονεϊκής μέριμνας, αποκαλείται Αυταρχικό (Authoritarian Parenting). Σε αυτήν την περίπτωσηπαρατηρείται αρκετή αυστηρότητα και επιβολή κανόνων -ή ακόμα και τιμωριών, σε περίπτωση που εκείνοι δεν τηρηθούν-, χωρίς να δίνεται λογική εξήγηση για την ύπαρξή τους. Στην κατηγορία αυτή ανήκουν γονείς που έχουν υψηλές απαιτήσεις και προσδοκίες από τα παιδιά τους, καθώς αναμένουν από εκείνα να φέρονται «σωστά», να μην κάνουν λάθη και να τους υπακούν, χωρίς, ωστόσο, οι ίδιοι να τους φέρονται με ευελιξία ή ακόμα και να τους εξηγούν την σκέψη τους. Όσα παιδιά ανατρέφονται σε ανάλογα οικογενειακά πλαίσια, τείνουν να είναι υπάκουα και ικανά, αλλά εμφανίζονται με χαμηλή κοινωνική επάρκεια και αυτοεκτίμηση.
Το επόμενο γονεϊκό στυλ ονομάζεται Δημοκρατικό (Authoritative Parenting). Χαρακτηρίζεται από την ύπαρξη κανόνων και κατευθυντήριων γραμμών προς τα παιδιά, με την διαφορά ότι υπάρχει ευελιξία από τους γονείς. Σ’ αυτήν την κατηγορία, τα παιδιά μεγαλώνουν σ’ ένα υποστηρικτικό πλαίσιο, γεμάτο ζεστασιά και ανατροφοδότηση, που τους δίνει την ευκαιρία να θέτουν ερωτήσεις. Ακόμα, σε περίπτωση που σημειωθεί κάποια πιθανή αποτυχία, τα παιδιά αντιμετωπίζονται με επιείκεια, αντί για τιμωρία. Για τον λόγο αυτό και τα παιδιά τείνουν να είναι περισσότερο ικανά, πετυχημένα, δυναμικά, ανεξάρτητα, αυτόνομα και με αναπτυγμένο το αίσθημα του αυτοελέγχου.
Ακολουθεί το Επιτρεπτικό γονεϊκό στυλ (Permissive Parenting), στο οποίο οι γονείς είναι αρκετά επιεικείς με τα παιδιά τους, έχουν πολύ λίγες απαιτήσεις και προσδοκίες από εκείνα, σπάνια τα πειθαρχούν ή απαιτούν από μέρους τους ώριμη συμπεριφορά και αποφεύγουν, κυρίως, τις συγκρούσεις. Θα μπορούσαμε να πούμε ότι οι γονείς αυτοί υιοθετούν περισσότερο τον ρόλο του φίλου, παρά του γονέα. Ως αποτέλεσμα, τα παιδιά αυτά διακρίνονται για το χαμηλό αίσθημα αυτοελέγχου, αντιμετωπίζουν προβλήματα με την εξουσία και δυσκολεύονται με τις μαθησιακές τους υποχρεώσεις.
Τέλος, υπάρχει το Αδιάφορο γονεϊκό στυλ (Uninvolved Parenting), το οποίο χαρακτηρίζεται από λίγες απαιτήσεις, χαμηλή ανταπόκριση και πολύ λίγη επικοινωνία από μέρους του γονέα. Παρά το γεγονός ότι αυτοί οι γονείς εκπληρώνουν τις βασικές ανάγκες του παιδιού σε τροφή, ένδυση και κατοικία, είναι γενικά αποκομμένοι από τη ζωή του, δεν το υποστηρίζουν και μπορεί ακόμα να το απορρίπτουν ή και να το παραμελούν. Για όλους αυτούς τους λόγους, λοιπόν, τα συγκεκριμένα παιδιά στερούνται τον αυτοέλεγχο, έχουν χαμηλή αυτοεκτίμηση, εμφανίζουν προβλήματα συμπεριφοράς και είναι λιγότερο ικανά σε σχέση με τους συνομηλίκους τους.
Αξίζει να σημειωθεί πως, παρόλο που κάθε παιδί μεγαλώνει με έναν διαφορετικό τρόπο, αυτό που έχει πραγματικά ανάγκη είναι η ενσυναίσθηση, η φροντίδα και η αγάπη.
Ενημερωθείτε σήμερα!
Όσο πιο νωρίς ανιχνευθεί µια δυσκολία τόσο πιο εύκολη και αποτελεσματική θα είναι η αντιμετώπισή της.
Κλείστε ραντεβού
