Η «κυρία με τα μπισκότα», ήταν η ηρωίδα μιας ιστορίας που είχα ακούσει, πολλά χρόνια πριν. Την είχα ξεχάσει, αλλά επειδή μου είχε κάνει πολύ εντύπωση, είχε μείνει κάπου μέσα μου γραμμένη και όταν είδα μια κυρία δίπλα μου στο δρόμο να ταΐζει με μπισκότα της δυο αδέσποτα, την έφερα στην επιφάνεια.
Κάποιο απόγευμα, μια νεαρή όμορφη κυρία, με έναν αέρα κάπως υπεροπτικό, περίμενε την πτήση της στην αίθουσα αναμονής ενός μεγάλου αεροδρόμιου. Επειδή το αεροπλάνο της είχε καθυστέρηση, αποφάσισε εκνευρισμένη να αγοράσει ένα βιβλίο για να περάσει η ώρα, κι ένα πακέτο μπισκότα για να ξεγελάσει την πείνα της. Βρήκε μια θέση σε ένα τριπλό κάθισμα, όπου στην άλλη άκρη του καθόταν ένας άνδρας που διάβαζε το περιοδικό του. Έβαλε μηχανικά τα γυαλιά της, άνοιξε το βιβλίο της ενώ δίπλα της, στο αδειανό μεσαίο κάθισμα ήταν το κουτί με τα μπισκότα που είχε αγοράσει. Όταν κάποια στιγμή πήρε μηχανικά, χωρίς να κοιτάξει, το πρώτο μπισκότο, είδε με την άκρη του ματιού της, τον άνδρα δίπλα της, να απλώνει το χέρι του και να παίρνει κι αυτός ένα από τα μπισκότα! Η κυρία, ένοιωσε πολύ ενοχλημένη με το θράσος του άνδρα. Δεν είπε τίποτα, αλλά σκέφτηκε, ότι ευχαρίστως θα του έδινε μια με το βιβλίο της στο χέρι του για να μην το ξανακάνει. Αλλά ο άντρας δεν σταμάτησε εκεί. Κάθε φορά που η κυρία έπαιρνε ένα μπισκότο, ο άνδρας άπλωνε το χέρι του κι έπαιρνε κι αυτός άλλο ένα, πράγμα που την εξαγρίωνε όλο και πολύ, αλλά δεν θέλησε να κάνει σκηνή. Όταν πια έμεινε μόνο ένα μπισκότο, αναρωτήθηκε τι θα έκανε αυτός ο αγενής τύπος. Και πριν προλάβει να σκεφτεί, ο άνδρας απλώνει πάλι το χέρι του, παίρνει το τελευταίο μπισκότο, το κόβει στη μέση, και δίνει το μισό στην κυρία, ενώ βάζει το άλλο μισό στο στόμα του! Ε, αυτό πήγαινε πολύ! Χωρίς να μπορεί πια να συγκρατήσει το θυμό της, τινάχτηκε επάνω, έριξε προκλητικά μια περιφρονητική ματιά στον άνδρα, και χωρίς να πάρει το μισό μπισκότο που της πρόσφερε εκείνος, έβγαλε τα γυαλιά της, έκλεισε θυμωμένα το βιβλίο της, βούτηξε τα πράγματά της και έφυγε για την αίθουσα επιβίβασης.
Λίγο αργότερα, πήρε τη θέσης της μέσα στο αεροπλάνο, κι αφού έδεσε τη ζώνη της, άνοιξε την τσάντα της για να πάρει τα γυαλιά της. Μόλις έβαλε το χέρι της μέσα στην τσάντα της πάγωσε! Έσκυψε και κοίταξε. Το πακέτο με τα μπισκότα της ήταν εκεί, άθικτο, κλειστό! Ένοιωσε να κοκκινίζει ολόκληρη από ντροπή! Κατάλαβε το λάθος της… Συνειδητοποίησε ότι μέσα στην αφηρημάδα της δεν είχε βγάλει τα μπισκότα από την τσάντα της και πέρασε τα μπισκότα του άνδρα για δικά της. Κι ο ξένος άνθρωπος, είχε μοιραστεί τα μπισκότα του μαζί της, χωρίς να δείξει καμιά ενόχληση ή θυμό, ενώ εκείνη στην σκέψη ότι μοιραζόταν τα μπισκότα της μαζί του εκνευρίστηκε και του φέρθηκε προσβλητικά. Και τώρα πια δεν υπήρχε καμία πιθανότητα να του ζητήσει συγγνώμη ή να πάρει πίσω την προσβολή που του έκανε.
Η αλήθεια είναι ότι υπάρχουν τέσσερα πράγματα που κανείς δεν μπορεί να τα πάρει πίσω:
Την πέτρα που πέταξε με δύναμη στη θάλασσα.
Τα λόγια που είπε και πλήγωσαν κάποιον.
Μια ευκαιρία που είχε και την έχασε.
Το χρόνο που σπατάλησε στη ζωή του επιπόλαια.
