Σύμφωνα με έρευνες της νευροεπιστημόνου και εργοθεραπεύτριας Dr. Ayres, πέρα από τα βασικά αισθητηριακά συστήματα (αφή, όσφρηση, όραση, ακοή και γεύση), αποδείχθηκε ότι δύο επιπλέον (το αιθουσαίο κα το ιδιοδεκτικό) διαδραματίζουν σημαντικό ρόλο στην επεξεργασία των αισθητηριακών ερεθισμάτων και στην προσαρμογή και αλληλεπίδραση με το περιβάλλον.
Πιο συγκεκριμένα, το ιδιοδεκτικό σύστημα έχει υποδοχείς, κυρίως, σε μύες, συνδέσμους και αρθρώσεις σε όλο το σώμα και:
- μας πληροφορεί που βρίσκονται τα μέλη του σώματός μας, σε σχέση με το χώρο.
- προσδίδει στο κινητικό σύστημα έναν χάρτη του σώματος και του περιβάλλοντος.
- συνεισφέρει στον κινητικό προγραμματισμό και στην ανάπτυξη της πράξης.
- προσδίδει την αίσθηση της κατεύθυνσης και της ταχύτητας της κίνησης.
- συμβάλλει στην αντίληψη της δύναμης του μυός (πόσο γρήγορα και πόσο πολύ συσπάται ο μυς) και στην αντίληψη των δακτύλων.
- ρυθμίζει τα αιθουσαία και τα απτικά ερεθίσματα.
Η αίσθηση της κίνησης μέσω του ιδιοδεκτικού συστήματος είναι γνωστή και ως κιναισθησία. Πολλά παιδιά μαθαίνουν κιναισθητικά, χρησιμοποιώντας την κίνηση βοηθητικά. Ακόμη, η ικανότητα ελέγχου του σώματος διαδραματίζει σημαντικό ρόλο στην συναισθηματική ασφάλεια και στην αυτοεκτίμηση.
Σημάδια ιδιοδεκτικής δυσλειτουργίας:
- Έλλειψη συντονισμού των κινήσεων και κίνηση που χαρακτηρίζεται από αδεξιότητα (πρόσκρουση σε έπιπλα ή αντικείμενα του χώρου).
- Ανεπαρκής έλεγχος στάσης σώματος, τόσο κατά την καθιστή, όσο και κατά την όρθια θέση.
- Δυσκολία στην διαβάθμιση της δύναμης (όπως υπερβολική πίεση του μολυβιού κατά την γραφή).
- Υπερδραστηριότητα ή αποφυγή κινητικών δραστηριοτήτων και δυσκολία σε νέες, πρωτόγνωρες κινητικές ασκήσεις.
- Περπάτημα με ταυτόχρονο σύρσιμο των ποδιών ή πατώντας τα πολύ δυνατά στο έδαφος.
- Αποφυγή μεταφοράς βαριών αντικειμένων και πτώση αντικειμένων από τα χέρια.
Δραστηριότητες βελτίωσης ιδιοδεκτικού συστήματος:
- Σπρώξιμο ή τράβηγμα αντικειμένων.
- Μεταφορά αντικειμένων με βάρος.
- Ισορροπία σε διάφορες θέσεις και επιφάνειες.
- Έντονα σωματοαισθητικά παιχνίδια (όπως με μαξιλάρια, πέρασμα τούνελ ή πάλη).
- Μάσηση σκληρών ή ελαστικών τροφών.
- Αθλητικές δραστηριότητες, όπως χορός και κολύμπι.
- Τεχνικές χαλάρωσης σε σώμα και πρόσωπο.
- Μίμηση της βάδισης διάφορων ζώων.
- Αγκαλιές με έντονο ερέθισμα.
- Τραμπολίνο, διατάσεις, μονόζυγο.
Γενικότερα, κατά την προσπάθεια ενίσχυσης της λειτουργίας κάθε συστήματος, πρέπει να έχουμε κατά νου, ότι τα καλύτερα αποτελέσματα για την ανάπτυξη και εξέλιξη του παιδιού, επέρχονται όταν του προσφέρουμε πολυαισθητηριακά ερεθίσματα. Τέτοιες πολυαισθητηριακές εμπειρίες είναι ικανές να δραστηριοποιήσουν τον εγκέφαλο, έτσι ώστε να είναι «έτοιμος» για τη μαθησιακή διαδικασία.
Ενημερωθείτε σήμερα!
Όσο πιο νωρίς ανιχνευθεί µια δυσκολία τόσο πιο εύκολη και αποτελεσματική θα είναι η αντιμετώπισή της.
Κλείστε ραντεβού
