Η ντροπή είναι αρκετά συνηθισμένη στα παιδιά, καθώς, συχνά, συμπεριφέρονται με συστολή όταν γνωρίζουν καινούρια άτομα ή εκτεθούν σε νέες καταστάσεις. Το αίσθημα της ντροπής είναι μία φυσιολογική αντίδραση, ένα φυσικό κομμάτι της ανθρώπινης ανάπτυξης.
Κατά την προσχολική ηλικία, τα νήπια μπορεί να ντρέπονται και να νιώθουν αμηχανία. Μπορεί να μην επιθυμούν να μιλήσουν, όταν γνωρίζουν άγνωστα άτομα, να προσπαθούν να κρυφτούν πίσω από τους γονείς τους και να μη συμμετέχουν σε ομαδικά παιχνίδια. Στην πορεία της σχολικής περιόδου, μπορεί να αποφύγουν απαντήσουν σε ερωτήσεις στην τάξη, να δυσκολεύονται να κάνουν παρέες ή να μην εμπλέκονται και να αδιαφορούν για νέες δραστηριότητες. Ορισμένα παιδιά είναι πιο ντροπαλά από άλλα ή χρειάζονται περισσότερο χρόνο, για να προσαρμοστούν στην εκάστοτε συνθήκη.
Η ντροπαλότητα ως στοιχείο του χαρακτήρα ενός παιδιού δεν αποτελεί πρόβλημα και θα ήταν άδικο αν αντιμετωπιζόταν έτσι. Ωστόσο, χρειάζεται να δοθεί ιδιαίτερη προσοχή, όταν ένα ντροπαλό άτομο αποφεύγει τις κοινωνικές συναναστροφές και καταστάσεις, λόγω του φόβου να αλληλεπιδράσει με άλλους. Η ντροπαλότητα σ’ αυτό το βαθμό, μπορεί να επηρεάσει την λειτουργικότητα του παιδιού, την συμπεριφορά του και, γενικότερα, την κοινωνική του ζωή.
Η ντροπαλότητα έχει διάφορες μορφές αλλά, συνήθως, τα παιδιά εμφανίζουν τα παρακάτω χαρακτηριστικά:
- Μιλούν με απαλή και χαμηλή φωνή.
- Σπάνια μιλούν οικειοθελώς.
- Μπορεί, όταν τους απευθύνουν το λόγο, να γυρίσουν την πλάτη τους ή να μην έχουν καθόλου βλεμματική επαφή.
- Μπορεί να κοιτάνε στο έδαφος, όταν βρίσκονται με άγνωστα άτομα.
- Ενδέχεται να μην ανταποκριθούν, όταν τους μιλάει δάσκαλος ή κάποιος συμμαθητής.
Τις περισσότερες φορές, οι γονείς αντιλαμβάνονται τις δυσκολίες του παιδιού που σχετίζονται με την ντροπαλότητα και προσπαθούν να το πείσουν να γίνει πιο εξωστρεφές και να «βγει από το καβούκι του». Η στάση των γονιών είναι καθοριστικής σημασίας για την συμπεριφορά τους και επηρεάζει σε μεγάλο βαθμό την εμφάνιση της ντροπής. Οι υπερπροστατευτικοί ή παρεμβατικοί γονείς, καθώς και αυτοί που ασκούν έντονη κριτική, μπορεί να δημιουργήσουν έντονο άγχος στα παιδιά και να αναστείλουν τις αυθόρμητες αντιδράσεις τους. Τα αυστηρά όρια, οι απαιτήσεις και προσδοκίες των γονέων αποτελούν σημαντικούς παράγοντες για την εμφάνιση της ντροπής και της χαμηλής αυτοεκτίμησης.
Προκειμένου οι γονείς να ενθαρρύνουν ένα ντροπαλό παιδί, είναι σημαντικό να προσέχουν να μη μεταφράζουν την ντροπαλότητα ως κάτι που γίνεται σκόπιμα ή από πείσμα. Χρειάζεται να αντιμετωπίσουν αυτή τη συστολή ως μία αναπτυξιακή διαδικασία, δείχνοντας υπομονή, αποδοχή και κατανόηση, δίνοντας, έτσι, ώθηση στην αυτοπεποίθησή του.
Οι γονείς δεν θα πρέπει να βάζουν ταμπέλα και να χαρακτηρίζουν το παιδί τους ντροπαλό, καθώς, με αυτό τον τρόπο, το αποτρέπουν από το να δει άλλα ποιοτικά χαρακτηριστικά της προσωπικότητάς του.
Για τα ντροπαλά παιδιά, είναι καθοριστικής σημασίας η ενίσχυση των κοινωνικών τους δεξιοτήτων, γνωρίζοντας νέους ανθρώπους, συμμετέχοντας σε νέες δραστηριότητες ή αθλήματα, δίνοντας έτσι την ευκαιρία κοινωνικοποίησης. Επίσης, η παροχή επαίνου και επιβράβευσης κάθε βήματος προόδου είναι πολύ σημαντική για την ενίσχυση της αυτοπεποίθησής του.
Είναι σημαντικό, ακόμη, να γνωρίζουν οι γονείς ότι δε χρειάζεται να πιέζουν το παιδί να εμπλακεί σε καταστάσεις που δεν αισθάνεται άνετα. Είναι αναγκαίο να του δώσουν χρόνο μέχρις ότου νιώσει καλά και να ενθαρρύνουν την προσπάθειά του για κοινωνική συναναστροφή.
Αν κατανοήσουμε τι σημαίνει πραγματικά το να είναι κάποιος ντροπαλός, θα καταλήγαμε στο συμπέρασμα ότι δεν είναι ένα τόσο αρνητικό χαρακτηριστικό. Μπορεί να χρειαστεί χρόνο το παιδί για να ξεπεράσει και να διαχειριστεί την αμηχανία που νιώθει, αλλά η βοήθεια και η υποστήριξη των γονέων είναι καθοριστικής σημασίας.
Ενημερωθείτε σήμερα!
Όσο πιο νωρίς ανιχνευθεί µια δυσκολία τόσο πιο εύκολη και αποτελεσματική θα είναι η αντιμετώπισή της.
Κλείστε ραντεβού
