Κατά την ανάπτυξη των παιδιών, θα υπάρξει μία περίοδος που ίσως αρχίσουν να κάνουν πείσματα. Αυτή η περίοδος είναι φυσιολογική και τη διανύουν κάπου στην ηλικία των δύο ετών.
Τα ξεσπάσματα αυτά, πολλές φορές είναι έντονα και δυσάρεστα, τόσο για τους γονείς, όσο και για το ίδιο το παιδί. Τότε είναι που χρειάζεται να παρέμβουν οι γονείς για να βοηθήσουν την κατάσταση.
Όταν ένα παιδί κάνει πείσματα, οφείλεται συνήθως στο αίσθημα αναστάτωσης (άγχος) ή απογοήτευσης που μπορεί να βιώνει εκείνη τη στιγμή (δεν έγινε το χατίρι του). Σε κάθε περίπτωση, το νήπιο δεν μπορεί να διαχειριστεί αυτά τα έντονα συναισθήματα. Δεν γνωρίζει πώς να εκφράσει με λέξεις αυτό που αισθάνεται και μια έκρηξη θυμού είναι το μόνο που μπορεί να κάνει για να αντιδράσει.
Τα ξεσπάσματα αυτά λοιπόν, δεν αποτελούν κακή συμπεριφορά, απλώς το παιδί δεν μπορεί να εκφραστεί. Με τον καιρό και τη βοήθεια των γονέων, θα περάσουν.
Σε ενδεχόμενη στιγμή ξεσπάσματος:
- Προσέχουμε αρχικά το παιδί να μην χτυπήσει το ίδιο ή κάποιον άλλο.
- Μένουμε δίπλα του ψύχραιμοι, χωρίς να του μιλάμε, μέχρι να ηρεμήσει. Αν είμαστε ήρεμοι εμείς, θα το μεταδώσουμε στο παιδί.
- Μόλις επανέλθει και είναι ήρεμο, του μιλάμε ήπια για να το καθησυχάσουμε και το ενθαρρύνουμε να αντιδρά με πιο ήρεμο τρόπο.
Είναι σημαντικό να βεβαιωθούμε ότι το παιδί δεν χειρίζεται καταστάσεις με τα πείσματα για να πάρει αυτό που θέλει.
Εφόσον το παιδί έχει μία ρουτίνα, αν του δώσουμε ταυτόχρονα δυνατότητα επιλογής σε τέτοιες στιγμές και το προειδοποιούμε για μετάβαση σε νέες δραστηριότητες, του προσφέρουμε τη δυνατότητα να προβλέπει και, κατ’ επέκταση, να ελέγχει τα συναισθήματά του.
